Iedereen moet in onze gemeente mee kunnen doen, maar dat is niet altijd vanzelfsprekend.
Soms lukt het mensen (tijdelijk) niet om mee te doen in de samenleving. Het is belangrijk dat mensen in deze gevallen terug kunnen vallen op hun eigen omgeving en netwerk. Wanneer dat niet of beperkt mogelijk is dan kunnen zij rekenen op de steun van de gemeente. We streven ernaar dat inwoners: - zichzelf kunnen redden op alle levensterreinen met zo min mogelijk professionele ondersteuning en zorg (zelfredzaamheid);
- zichzelf kunnen redden met behulp van het sociale netwerk (samenredzaamheid);
- regie hebben over het eigen leven (zelfregie).
Daarbij geldt dat, als het de inwoner zelf (even) niet lukt en ook niet met behulp van het sociale netwerk, er een rol weggelegd is voor de (lokale) overheid om de nodige ondersteuning te bieden.
Samen met partners en inwoners wil de gemeente ondersteuning bieden aan wie dat nodig heeft.
Dat doen wij door het versterken van samenwerking, het vergroten van de kracht van de gemeenschap en zorgen dat hulp die nodig is in samenhang wordt geboden.
Daarvoor is een duidelijke regierol van de gemeente nodig en een samenhangende uitvoering van het sociaal beleid. Om de samenhang te versterken wordt de sociale basis versterkt, worden de subsidie- en de inkoopkaders aangepast en de toegang tot ondersteuning geëvalueerd en doorontwikkeld in lijn met het richtinggevend kader voor lokale (wijk) teams. De gemeente wil een toekomstbestendig vangnet bieden dat inwoners helpt om mee te (blijven) doen in de samenleving. Herziening van de toegang
In 2025 is met hulp van de VNG-tool Verkenningsinstrument Toegang een analyse van de staat van de gemeentelijke toegang gemaakt. Deze is met de Raad gedeeld. Vervolgens is een opzet gemaakt voor een integrale herziening van de gemeentelijke toegang tot zorg en ondersteuning in het sociaal domein. Deze zogeheten Routekaart, die eind 2025 gereedkwam , gaat vanaf 2026 uit de startblokken. Mogelijk worden in de tweede helft van 2026 nieuwe beleidsaccenten in de herziening van de toegang, op grond van het coalitieakkoord 2026-2030. Daarnaast sluit de herziening aan bij de landelijke kaders zoals de Hervormingsagenda Jeugd en het Toekomstscenario Kind- en Gezinsbescherming. In Leidschendam-Voorburg is de beweging ingezet om in 2030 de jeugdzorg te hebben gehalveerd. Met 1 op de 7 kinderen in de jeugdzorg is het systeem vastgelopen én onbetaalbaar geworden. Maar het pijnlijkste is dat het huidige systeem steeds meer kinderen uitsluit van het gewone leven en hen het gevoel geeft dat zíj het probleem zijn . Om deze negatieve spiraal te doorbreken, is een fundamenteel nieuw perspectief nodig. Hierbinnen wordt de focus verlegd van het individuele kind naar de context en de gemeenschap. Niet het individuele kind staat centraal, maar de context en de gemeenschap waarin het opgroeit. Normale opvoedvraagstukken worden niet gemedicaliseerd, maar erkend als onderdeel van het leven – inclusief de onzekerheden die daar onlosmakelijk bij horen. We kiezen niet voor nóg meer professionals, maar willen de positie van ouders verstevigen. Dat doen we door hen te verbinden en zo samen te werken als gemeenschap. We ondersteunen en versterken de pedagogische basis in de leefwereld van kinderen – thuis, op school en in de buurt.
Ieder kind heeft het recht op ontwikkeling, passend bij zijn of haar mogelijkheden zodat het kind kan opgroeien tot een zelfbewuste veerkrachtige volwassene. Wij hebben vertrouwen in ouders/verzorgers en hun sociale netwerk bij het opvoeden van kinderen. Als (jeugd)hulp noodzakelijk is dan is dat ondersteunend aan het normale leven waarbij goed wordt gekeken naar het daadwerkelijke probleem zodat oplossingen ook duurzaam zijn. | 